Even voorstellen… Eric Kruisbrink

docent basgitaar en contrabas

Eric Kruisbrink is docent basgitaar en contrabas bij het Muzisch Centrum. Het valt hem op dat veel mensen die besluiten muziekles te nemen, helemaal niet zo goed weten welke wereld er achter het door hun gekozen instrument schuil gaat. “Het mooie daarvan is, dat er zoveel te ontdekken valt. Ik reik de bouwstenen aan waaruit muziek is opgebouwd en dan gaan we samen bouwen”, illustreert hij zijn rol als docent.

Volgens Eric zit muziek net zo in elkaar als het echte leven: “Samen muziek maken gaat over interactie, het vermogen om te kunnen luisteren naar elkaar, vertrouwen geven en krijgen, kunnen begeleiden, je voegen of soms juist soleren.” Hij legt uit dat je bijvoorbeeld tijdens een samenspel een voorgeschreven baspartij exact moet kunnen uitvoeren, maar ook in staat moet zijn om soms ter plekke een baslijn te verzinnen of een bassolo te improviseren. Eric benadrukt dat hij samenspelen daarom belangrijk vindt. Maar er zijn meer redenen waarom muziek volgens hem een waardevolle rol in onze samenleving speelt: “Muziek is een taal waarmee je dingen kan zeggen. Ook als je er geen woorden voor hebt.”

Dat muziek gevoelens oproept of beïnvloedt, daar is Eric het mee eens. “Maar dat moeten we ook niet overtrekken. Tegenwoordig krijgt het gevoel veel aandacht. Daarbij wordt naar mijn idee gevoel vaak verward met routine, datgene wat je verwacht en gewend bent.” Veel liever verrast hij met muziek, door juist niet te doen wat de ander verwacht. In zijn lessen legt hij de nadruk dan ook op experimenteren, bijvoorbeeld met klanken en geluid. Hij daagt leerlingen uit tot het maken van rare muziek, dat bestaat uit allerlei maffe geluiden. Eric: “Niet alles wat we doen hoeft perse mooi te zijn. Dat is het echt leven ook niet. Het gaat er om dat je ontdekt wat er allemaal mogelijk is.”

Eric stelt graag de schoonheid (van muziek) centraal: “Het is van belang dat kinderen met schoonheid in aanraking komen zodat zij van daaruit kunnen handelen. En ik geloof oprecht dat je van muziek maken gelukkiger wordt.” Tijdens zijn lessen mag iedere cursist ook zelf muziekstukken aandragen. Vaak ziet Eric dan in het begin bekende, veilige of voor de hand liggende keuzes. “Ik ga er altijd serieus mee aan de slag en wacht tot de leerling zelf gaat herkennen dat er weinig variatie en dus geen verrassing in zit. Daarna staan ze vanzelf open voor gewaagdere ideeën.” Hij probeert zijn leerlingen te laten ervaren dat het opzoeken van grenzen niet alleen spannend, maar ook leerzaam is. “Niet te braaf zijn, maar durven om eens iets anders te doen. Ik hou van vrijheid en vooral kinderen moeten de ruimte krijgen om veel te experimenteren. Van daaruit gaan ze zelf nadenken.”

tekst: Ingeborg Venema